آئین مستان

از اون شبی که تو رفتی من چشام به دره

به عمه میگم بابام میاد منو میبره

تو رفتی و من تنها موندم

منو زدن وقتی جا موندم

عمو که رفت شد قافله آواره

مگه میره داغت از یادم

نبودی از ناقه افتادم

دیگه از اون شب چشمای من تاره

سلام ای زخمی، سلام ای عطشان

سلام عشق من، سلام بابا جان

حسین ای جانم...............

نبودی ببینی لحظه های دلهرمو

یکی بالگد ازم گرفته چادرمو

عمو نبود بازارم بردن

عمو نبود آزارم دادن

کبوترت کنج قفس افتاده

یکی منو اونقدر باسنگ زد

یکی اومد موهامو چنگ زد

ببین رقیه از نفس افتاده

موهات خونی شد، لبت خونی تر

لبم زخمی شد، موهام خاکستر

سلام ای زخمی، سلام ای عطشان

سلام عشق من، سلام بابا جان

حسین ای جانم...............

عمه کجایی که میخوام بابامو

میخوام بهش بگم همه دردامو

بگم چطور منو زدن نامردا

نشون بدم قامت چون زهرامو

من و آتیشِ بین موهام

من و زخم روی بازوهام

میبینی دست به دیوارم من

چون نداره رمق زانوهام

ویرونه شده جای دختر دردونه

ویرونه واسه دخترت مثه زندونه

مَنِ الّذی اَیتمنی ، بابا حسین

خبر داری خیلی برات بیتابم

کنج خرابه اومدی مهتابم

منی که جام بوده فقط آغوشت

چند شبه که روی زمین میخوابم

منم و اشک و آه و ناله

صورتم پُر شده از آلاله

تن من گوشۀ ویرونه ست

تن تو گوشۀ گوداله

دلتنگه دخترت با غصه ها میجنگه

دلتنگه بالش زیر سرش از سنگه

مَنِ الّذی اَیتمنی ، بابا حسین

با اینکه از نبودنت دلگیرم

با اینکه تنهایی شده تقدیرم

خوش اومدی کنج خرابه بابا

دارم کنار سر تو میمیرم

لبای خونیتو میبوسم

شده لبخند تو افسوسم

تا چشمامو رو هم میذارم

دوباره زجر میشه کابوسم

غم داره منم و یه روسری پاره

غم داره منم و حسرت یک گوشواره

 مَنِ الّذی اَیتمنی ، بابا حسین

خدا مرگم بده چه لبهای پر از خونی
خدا مرگم بده چه موهای پریشونی
خدامرگم بده چه اوضاعی چه مهمونی
نه فرشی و نه چراغونی و نه سر دارم و نه سامونی
به ما سر زدی سرزده اومدی
کو بدنت مگه پرزده اومدی
مگه پر زده اومدی
بابا نگو که کجا بودی

بابا همه جا با ما بودی

بابا زیر دست و پا بودی

بابا بابا بابا
خدا صبرت بده شده ناموست آواره

خدا صبرت بده دخترت بین بازاره
خدا صبرت بده به غارت رفته گوشواره

نمونده گوشی و گوشواره
بگو با عمو شبم تاره

سرتو خاکیه، خاکیه معجرا
منو زدن مثل تک تک دخترا

بابا تو موج بلا بودم

 بابا با نامحرما بودم

بابا من انگشت نما بودم
به ما سر زدی سرزده اومدی
کو بدنت مگه پرزده اومدی
مگه پر زده اومدی
بابا نگو که کجا بودی

بابا همه جا با ما بودی

بابا زیر دست و پا بودی

بابا بابا بابا

 خدا خیرش بده، سر من عمه آزرده

خدا خیرش بده، به جای من کتک خورده 

خدا خیرش بده، روزی صدمرتبه مرده
علم به دوش حرم بوده و توهرکوچه سپرم بوده
حالا مراقب زخمای تازمه

 بیا که لحظه تشییع جنازمه
بابا، چشمم خوب نمیبینه

بابا، سیلی خوردم از کینه
بابا، گوشم خیلی سنگینه

 تار میبینم، سرم سنگینه

عجب دستی داشت، خیر نبینه
بابا پای پر ورمم، دردسر حرمم

عمه میگه خیلی شبیه مادرمم

آمده ذی الحجه و افتاده ام یادِ منا
من شدم عمری اسیرِ خاطراتِ کربلا
در لَوایِ علم ، کارم روضه خوانی بوده است
چند سالم بوده که قدم کمانی بوده است
باقرم ، آنکس که پیرم کرده اند از کودکی
موقعِ دشنام سیرم کرده اند از کودکی ...
گرچه بر سجاده کارِ من دعا بوده فقط
منبرِ من روضه هایِ کربلا بوده فقط
قالَ باقر ، قالَ صادق میشود آخر ، حسین
نوحه ام حالا شده ، ای کشتۀ بی سر حسین
سوختم که پیکرم تشییع شد با یا حسین
چونکه در گودال رفته زیرِ دست و پا حسین
زهر ، کاری شد ولی با جانِ من کاری نداشت
کاشکی زنجیرها در حبس ، بیماری نداشت
دومین مردی که در زنجیر می آمد منم
هی زمین میخورد و گاهی دیر می آمد منم
زیرِ پایم آبله با خار میبینم هنوز
آنقدر شلاق خوردم تار میبینم هنوز ...
آه و زاری در بیابان داشتیم و خواب نه
سوختم وقتی که آتش بود اما آب نه
سوختم اما نه با این زهر ، بلکه در حرم
سوختم چون گفت عمه در حرم ، کو معجرم

امشب تو خرابه واست روضه خونم
بی تو چی کشیدم باباجونم باباجونم...
میخونم من امشب با قدِ کمونم
بی تو چی کشیدم باباجونم باباجونم...
بشین امشب پایِ حرفام
پای درد و پایِ غم هام
دویدم بس که رو خارا
 ببین تاول زده پاهام
بابایی تار میدید چشمام
میدیدم که تک و تنهام
یه مرد بی حیا اومد
 کشید گوشواره از گوشام
بی تو بابا، چقد اشکِ یتیمی از چشام ریخته
سرم سوخته، تویِ آتیش اگه بابا موهام ریخته
امون ای دل....
بابا دخترت بعد از تو شد زمین گیر
بستن دست و پامو غُل و زنجیر غل و زنجیر
پای این اسیری من خیلی شدم پیر
بستن دست و پامو غُل و زنجیر غل و زنجیر
ز روی ناقه افتادم
من انگاری که جون دادم
چیشد اون شب قدم خم شد
 نمیره هیچوق از یادم
نبودی گم شدم تنها
دل شب تو بیابونا
اومد بالا سرم اون زجر
 منو بُرد با کتک بابا
بهش گفتم نکش مومو
 خودم دارم میام همرات
بهش گفتم نزن سیلی
 گوشم سنگینه از دستات
امون ای دل....
بی تو من محاله که زنده بمونم
میخونم امون از دل خونم دل خونم
میبینی که لکنت داره این زبونم
میخونم امون از دل خونم دل خونم
تا که اسم تو رو بردم
بابایی هی کتک خوردم
یه جوری زجر منو میزد
 همه گفتن که من مُردم
نبودی حرمله اومد
غمم شد دیگه بیش از حد
جلو چشمای تو بابا
 به پهلوهام لگد میزد
دیگه از بس "کتک خوردم کتک خوردم" ندارم نا
بیا و با خودت امشب سه سالت رو ببر بابا
امون ای دل....

شبا که خوابتو می بینم تو خواب چشام میسوزه
بابا اگه منو ببینی دلت برام می سوزه
 بابا دعا کن ... تموم شه دردم ...
شب تا صبح از درد ... خون گریه کردم
بیا بغلم کن تا من  دورت بگردم ...
بابام به قولش عمل می کنه
میاد و منو باز  بغل می کنه ...
امشبم مهمون دارم ، مهمونم ماه
تا سحر بیدارم ، بابام تو راه ...
دشمن با دختر تو کاری بجز غضب ندار
بیا منو ببر که این زجر اصلا ادب ندار
مویی نمونده ... حتی یه انگشت ...
از بس کشیدن ... موهامو از پشت
دونه دونۀ این زخما بابا منو کشت ...
کاشکی بیاری برام روسری
میدونم امشب منو میبری ...
خوابم برده بابا ، یا که بیدارم
دارم لبهامو رو ، لبهات میزارم
امشبم مهمون دارم ، مهمونم ماه
تا سحر بیدارم ، بابام تو راه ...
لرزش بی امون پاهام،چرا تموم نمیشه
نگو شده چه شکلی موهام،نگو که روم نمیشه
عمه با گریه ... معجر سرم کرد ...
یه کاری این زجر ... با معجرم کرد
حالادیگه چشمام بسته ست از بس ورم کرد
کنار مایی نمیبینمت
بگو کجایی نمیبینمت ...
از دست سنگین ... دنیام تاریکه ...
این صورت برا سیلی ... خیلی کوچیکه
امشبم مهمون دارم ، مهمونم ماه
تا سحر بیدارم ، بابام تو راه ...
نازت مرا به ضربت سیلی کشیدم
بابا گمان مبر که نوازشگرم نبود